ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի վերագործարկման հնարավորությունը

Երեկ ՌԴ ԱԳ նախարար Լավրովը, Էր-Ռիադում ամերիկյան կողմի հետ հանդիպումից հետո, ասուլիս տվեց ու հայտարարեց, որ քննարկել են նաև բոլոր ռազմական կոնֆլիկտներում երկու կողմերի մեջ նախկինում եղած բանակցային ֆորմատների վերականգնումը:

ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը, որը միջնորդ էր Արցախի հարցի կարգավորման բանակցային գործընթացում, այդ ֆորմատներից ամենաշատը գոյություն ունեցավ: Այն դադարեց ակտիվ գործել միայն այն բանից հետո, երբ ռուս-ուկրաինական բախման հետևանքով խզվեցին Ռուսաստանի և Միացյալ Նահանգների միջև գրեթե բոլոր դիվանագիտական շփումները:

Հիմա հասկանալի է դառնում, թե ինչո՞ւ է Ալիևը այդքան համառորեն պահանջում Մինսկի խմբի լուծարումը, և ինչո՞ւ է Նիկոլ Փաշինյանը պատրվակներ հորինում, որպեսզի կատարի Իլհամի պահանջը:

ԵԱԿՀ ՄԽ աշխատանքների հնարավոր վերսկսումը կարող է շատ տհաճ անակնկալ լինել Ալիևի ու Փաշինյանի համար, ովքեր միջնորդների բացակայության պայմաններում կարողացել են տարածաշրջանում այնպես խաթարել աշխարհաքաղաքական հավասարակշռությունը, որ դա հիմա բացառապես ձեռնտու է Թուրքիային: Բոլոր մյուս դերակատարները կա՛մ ստիպված են դեռևս հանդուրժել այս արհեստական դասավորվածությունը, կա՛մ հարմար առիթ են փնտրում՝ «հանգստացնելու» այս արկածախնդիր դեսպոտիկներին:

Իհարկե, Թուրքիան հենց այնպես չի հրաժարվի իր համար այդքան շահեկան դասավորվածությունից՝ ակտիվ ներկայություն Ադրբեջանի ներքին և արտաքին քաղաքականության մեջ, Սիրիայում, Լիբանանում և Պաղեստինում: Ավելին, նա Զելենսկու միջոցով կփորձի միջնորդական գործառույթներ ստանալ նաև Ուկրաինայի հարցում, կհիշեցնի Ղրիմի պատկանելության մասին և այլն:

Տեսականորեն հնարավոր է, որ բազմաբևեռ աշխարհի նոր գծագրվող քարտեզի հիմնական «խմբագիրները» Թուրքիայի համար գտնեն համապատասխան «գույնը», սակայն դա մեծապես կախված է նրանից, թե ինչպես կվարվեն Փաշինյանն ու Ալիևը: Չմոռանանք, որ հենց նրանց «անմիջնորդ» բանակցությունների ընթացքում լույս աշխարհ եկավ Ալմա Աթայի հռչակագիրը, ծնվեց Պրահայի հայտարարությունը, որոնց ենթատեքստում հնարավոր դարձավ Արցախի բռնի հայաթափումը և ռուս խաղաղապահների հեռացումն Արցախի տարածքից:

Էդուարդ Սարիբեկյան

Մեկնաբանություններ